به عنوان یک دانشجوی اقتصاد، هرچه بیشتر در امر بررسی تحریم‌های اقتصادی علیه کشورمان گام بر می‌دارم، بیشتر حضور یک برنامه راهبردی مدون، دقیق و از پیش اعلام شده، را احساس می کنم. به تازگی با مقاله‌ای مواجه شدم که در سال 2012 دو تن از پژوهشگران ناظر به تحریم های ایران و کره شمالی نگاشته بودند. آنان به نکاتی کلیدی اشاره دارند که این روزها توسط دولت ایالات متحده، نعل به نعل آن اجرا میشود. بد نیست با هم گذاری به رئوس مطالب این مقاله داشته باشیم:
- تحریم‌ها، به عنوان چکش و نه اهرم فشار مورد استفاده قرار می‌گیرند، چراکه باعث اختلال تولید در نظام اقتصادی کشور های هدف می‌گردند. اما با وجود اثرات غیرقابل چشم پوشی آنها، نباید از نظر دور داشت هسته اقتصادی تحریم ها، به تنهایی قادر به تامین اهداف تعیین شده نمی باشد.
- برای بررسی میزان موفقیت یک ت تحریمی، نباید به گستردگی و میزان اثربخشی آن در فلج کردن اقتصاد کشور هدف توجه شود بلکه باید به میزان تغییر رفتار دولت هدف نظر افکند. به عبارت دیگر تحریم اقتصادی به تنهایی سهم اندکی در تغییر رفتار دولت ها دارد.
- فشار اقتصادی تنها یک قطعه از پازل طراحی شده علیه کشور هدف می باشد و باید به آن هزینه عدم انطباق با هنجارهای بین المللی هم توجه کرد. اینکه کشوری در جامعه جهانی، منزوی باشد به خودی خود دارای اثرات به مراتب زیادی می باشد. بنابراین آنان تاکید می‌کنند نباید بر غیر مفید بودن میزان اثرات تحریم های اقتصادی تاکید کرد و در ملاحظات خود باید هزینه های فرصت و حضور در جامعه بین الملل را هم در نظر گرفت که اگر چنین نباشد دیپلماسی تضعیف شده و نظام کشور هدف به طرز غیرقابل باوری تقویت می شود.
- تحریم ها باید حالت انعطاف پذیر داشته باشند. برای کشور هدف می بایستی محلی برای بازگشت باقی گذاشت. به عبارت دیگر هنگام طراحی تحریم ها، وعده هایی را باید مطرح نمود که انگیزه برای عقب نشینی کشور هدف باقی بماند. آنان تصریح می کنند که ایجاد اجماع در دیدگاه های مختلف در کشور تحریم کننده، در بخش های مختلف دولت و قوه مقننه و بخش های نظامی . برای تعیین و میزان این وعده ها کار بسیار سختی است.
- در مسیر طراحی تحریم ها، به دلیل ماهیت برخی اهداف، ناگزیر به طراحی تحریم هایی با چسبندگی بالا هستیم. باید در نظر داشت این بخش از تحریم ها قابلیت مانور تاکتیکی ت ایالات متحده را کاهش می‌دهد و گاه گلوگاه تصمیمات اساسی می شود. از اینرو باید در خصوص به کار گیری این بخش، نهایت دقت و ملاحظه را اعمال نمود و برگرداندن آنها در برخی موارد اصولاً امکانپذیر نمی باشد.
- باید به رفتار دولت چین توجه ویژه نمود. به دلیل وجود ده ها سال رفتار خصمانه و سردی بیش از حد روابط بین ایالات متحده و ایران وکره شمالی، کشور چین در بازار آنان حضور پررنگی یافته است. با توجه به موقعیت و شرایط اقتصادی ویژه این روزهای چین (سال 2012)، می توان از او به عنوان دروازه اصلی تحریم های مؤثر بر ایران یاد کرد. از اینرو لازم است حضور چین در بازار این کشورها را در بلندمدت تا حد امکان محدود و پرهزینه نمود. و در این راستا می باید برای چین به صورت اختصاصی برنامه ویژه‌ای داشت. این برنامه باید بر روی کنترل صادرات و تلاش برای متوقف کردن تجارت با ایران و کره شمالی متمرکز باشد.
- باید به صورت مستمر به بررسی تحریم ها جهت اصلاح برنامه تحریمی و جلوگیری از عواقب ناخواسته آن پرداخت. با پایش مستمر و تصحیح مداوم برنامه ها، اثربخشی برنامه ها به نحو قابل توجهی ارتقاء خواهد یافت. در این بررسی ها، علاوه بر موارد یاد شده، اثرات مختلف غیر عمدی هرگونه تحریم جدید نیز باید توسط تگذاران مورد ارزیابی قرار گیرد. در این راستا باید توجه داشت که فشار اقتصادی منجر به قوت گرفتن گروه های تندرو در ایران و کره شمالی نگردد. چراکه فشارهای اقتصادی ممکن است به صورت سهوی موقعیت گروه های تندرو در تهران و پیونگ یانگ را تقویت نموده و احتمال اصلاحات ی یا اقتصادی را در هر دو کشور کاهش دهد.
- برنامه تحریمی بدون دیپلماسی، عملی بیهوده است. طرفداران اعمال فشارهای شدید با این استدلال که که ایران و کره شمالی فقط به فشارهای شدید و خردکننده پاسخ می‌دهند، از پایه استدلالی منطقی قویی برخودار نمی باشند. آنان به تجربه بازگشت های مهم دیپلماتیک در تاریخ مدرن، مانند گشودن بازارهای چین توجه ندارند. و از قدرت و توانایی دیپلماسی فعال و تغییرات محیط بین المللی که امکان تنظیم مجدد اولویت های ت را فراهم می آورد، بی اطلاعند.
- باید به رفتارهای دولت آمریکا و دروس تاریخی ناشی از آن رفتارها توجه ویژه شود. رهبری کره شمالی و ایران هرگز نمونه‌های تاریخی اخیر نظام ها را که با تغییر ت ها در ازای حذف تحریم ها اعمال می شود، از نظر دور نخواهند داشت. رفتارهای دوگانه و متضاد ایالات متحده، در یک دهه اخیر از ملاحظات کلیدی در تصمیم گیری های آنان خواهد بود. از اینرو دولت های ایالات متحده می بایستی به رفتارهای ناسازگار خود خاتمه دهند.
- همراهی تحریم ها و دیپلماسی مهم است. اجرای تحریم ها بدون هماهنگی و همراهی بخش های مختلف در داخل دولت در حوزه های مختلف اقتصادی، بانکی، ی و نظامی و خارج آن از جمله بخش خصوصی امکانپذیر نمی باشد. ایجاد هماهنگی بین نقش های متقابل در تدوین و اجرای فشار اقتصادی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. از سویی دیگر هماهنگی نزدیک میان این نهادها، با تی که در سطوح بالای دولتی اداره میشود از اهمیت فوق العاده‌ای برخودار است. و این مجموعه فعالیت بدون تلاش های دیپلماتیک از جایگاه ضعیفی برخودار می باشد.
سخن نویسنده:
تنها مروری سریع بر روی هریک از موارد یادشده در بالا، یادآور رفتارهای مختلف دولت فعلی ایالات متحده در مقاطع مختلف زمانی می باشد. توییت «ایرانی‌ها تاکنون در هیچ جنگی برنده نبوده اند اما در هیچ مذاکره‌ای هم شکست نخورده‌اند» را باید در همراهی تحریم و دیپلماسی جستجو کرد.
از سویی دیگر تحریم وزیر امور خارجه کشورمان را باید در دسته تحریم هایی با چسبندگی بالا ذکر کرد که بازگرداندن آن را باید پر هزینه تلقی نمود و شاید در راستای انزوای ی کشورمان تلقی نمود.
غرض از بیان این مصادیق آن بود که به دولت خدمتگذار یادآوری شود، دشمنان این خاک، با نقشه و برنامه و استراتژی بلندمدت دست به تحریم اقتصادی کشورمان زده اند و برای مقابله با آنان، دولت به عنوان سکاندار نظام، نیازمند داشتن استراتژی مشخص و برنامه مدون مقابله با تحریم ها می باشد و اتخاذ تصمیمات غیر هماهنگ و تنها براساس مصلحت در کوتاه مدت راهگشای کشور در بلندمدت نیست. از اینرو مجدداً تاکید می گردد، شاید هزینه عدم داشتن برنامه راهبردی مقابله با تحریم ها و وجود یک مرکزیت مشخص مقابله با تحریم ها ، بر مردم عزیزمان گران تمام شود.
غرض از بیان این مصادیق آن بود که به دولت خدمتگذار یادآوری شود، دشمنان این خاک، با نقشه و برنامه و استراتژی بلندمدت دست به تحریم اقتصادی کشورمان زده اند و برای مقابله با آنان، دولت به عنوان سکاندار نظام، نیازمند داشتن استراتژی مشخص و برنامه مدون مقابله با تحریم ها می باشد و اتخاذ تصمیمات غیر هماهنگ و تنها براساس مصلحت در کوتاه مدت راهگشای کشور در بلندمدت نیست. از اینرو مجدداً تاکید می گردد، شاید هزینه عدم داشتن برنامه راهبردی مقابله با تحریم ها و وجود یک مرکزیت مشخص مقابله با تحریم ها ، بر مردم عزیزمان گران تمام شود. likely to look carefully at recent historical examples of authoritarian regimes making policy
changes in exchange for the removal of sanctions. The process of U.S. normalization of its
relationship with Vietnam provides a positive example, and current engagementefforts with
Burma may lead to a similar outcome. However, the NATO-led intervention in Libya in
تحریم ,برنامه ,اقتصادی ,دولت ,کشور ,مقابله ,برنامه راهبردی ,ایالات متحده ,تحریم اقتصادی ,فشار اقتصادی ,طراحی تحریم ,تنها براساس مصلحت ,اینرو مج? منبع
درباره این سایت